De zondagse wandeling ging door de natuur, ik had er die week paarden zien draven. Onderweg erheen vertelde hij me dat kinderen in de klas hadden gezegd dat Iza een naam voor meisjes was. ‘Iza kan voor allebei, maar Izabel en Liza zijn namen voor meisjes,’ zei ik. ‘En Izar?’ stelde hij voor. ‘Ze zullen je ermee plagen en zeggen dat je van ijzer bent,’ zei ik. ‘En Izau?’ probeerde hij nog. ‘Dat is een varken in het Duits, dat wil je niet.’ Hij concludeerde dat Iza een korte naam was die hij met trots kon dragen. Ik was die middag niet zo trots op mezelf, vanwege de paarden. Altijd ging de wandeling langs een paardenwei. De dieren stonden dan met de hoofden over het prikkeldraad gebogen en ze schrokten het brood en de appel naar binnen. Vandaag had ik andere paarden gekozen, het natuurgebied was eigenlijk een te lange wandeling voor hem. Toen we tenslotte bij een hek aankwamen,
Lees verder...