De stal is echt

In de film Novecento houdt Leonidas in een stal zijn baas onder schot. Waarom wacht hij en schiet hij z’n baas niet overhoop? Het is oorlog, dus het kan.

Ik denk dat hij wacht omdat hij onzeker is. Ga maar na: wie z’n baas overhoop schiet, wordt automatisch zelf de baas. Maar hoe kan dit als hij het fatale schot wil motiveren met: ‘Er zijn geen bazen meer!’

Wie zo van z’n baas af wil, zit tot over zijn oren in de ethische shit. Daarom hoorden we nog steeds geen schot.

Stel je nu eens voor: je staat in een stal en kijkt via je mobieltje naar een popconcert, bijvoorbeeld dat van Rammstein in de Kuip, (of van een andere band, ergens anders). Nergens is een geweer te zien, wel zie je muziekinstrumenten en de zanger met een microfoon. Iemand houdt jou in die stal onder schot, maar je ziet het niet. Je kijkt naar het concert en waant je veilig.

Macht schuilt in de loop van een geweer. Ook al denk je, bijvoorbeeld in een vliegtuig, veilig onderweg te zijn naar je vakantiebestemming. Wie heeft de vinger aan de trekker?

De wereld is een stal. En ondertussen, op de G20-top van 28 juni 2019, haalt Poetin uit naar het liberale Westen. “Liberalen kunnen niet gewoonweg alles en iedereen dicteren zoals ze dat de afgelopen decennia hebben geprobeerd,” aldus Poetin in een interview in de Britse krant Financial Times. “Het liberale idee is achterhaald, en in conflict gekomen met de belangen van de overweldigende meerderheid van de bevolking.”

Tegenover het liberalisme, dat de rechten van vrije burgers centraal stelt, zet Poetin het nationaal-populisme. Dat heeft volgens hem de wind in de zeilen in Europa en de Verenigde Staten. Hij pleit ook voor een wereld die leeft volgens ‘Bijbelse waarden’, zonder uit te leggen wat hij precies bedoelt.

En vorige week in de VS trok president Trump tien minuten voor aanvang een fatale aanval op Iran in.

Wie heeft de vinger aan de trekker?

Marx? Nietzsche? In geen geval. Het is Leonidas, de jongen die bij zijn partizanennaam Olmo genoemd wil worden.