Woede Met het verdwijnen van het ijzeren gordijn verzamelden Russische vrouwen hun sieraden en verguldden met het goud de daken van hun kerken. Hun kerk steunt nu Poetins oorlogspropaganda en het Patriarchaat van Moskou eist hun mannen en zonen op. We zien hoe het nu is gesteld met Russisch vaderschap: vaders en zonen, generaties lang onderdrukt, eerst onder de tsaren en vervolgens onder Stalin en momenteel onder Poetins nationalistische dictatuur, zijn kanonnenvoer. Is het misschien zo dat het empathisch vermogen van de Rus gewoon niet meer bestaat? Is de Rus het gen voor empathie kwijtgeraakt? Of is de ellende die Rusland veroorzaakt simpelweg te verklaren met interne oorlogspropaganda? Over Russische moeders zwijg ik liever. Of nee! De test ligt in Picasso’s Guernica. Als ze hun kerststal opzij schoven en zouden kijken naar Picasso’s schilderij, zouden ze dan niet de moed hebben zichzelf onder ogen te zien? Misschien, want een kunstwerk blijft een kwestie van interpretatie. Poetin zou het schilderij ook
Lees verder...
In de film Novecento houdt Leonidas in een stal zijn baas onder schot. Waarom wacht hij en schiet hij z’n baas niet overhoop? Het is oorlog, dus het kan. Ik denk dat hij wacht omdat hij onzeker is. Ga maar na: wie z’n baas overhoop schiet, wordt automatisch zelf de baas. Maar hoe kan dit als hij het fatale schot wil motiveren met: ‘Er zijn geen bazen meer!’ Wie zo van z’n baas af wil, zit tot over zijn oren in de ethische shit. Daarom hoorden we nog steeds geen schot. Stel je nu eens voor: je staat in een stal en kijkt via je mobieltje naar een popconcert, bijvoorbeeld dat van Rammstein in de Kuip, (of van een andere band, ergens anders). Nergens is een geweer te zien, wel zie je muziekinstrumenten en de zanger met een microfoon. Iemand houdt jou in die stal onder schot, maar je ziet het niet. Je kijkt naar het concert en waant je
Lees verder...